Hoe dikwijls gebeurt het niet dat ik bij een eerste blik meteen een oordeel heb: 'wat een dik mens'; 'wat een onduidelijke foto'; 'wat een lelijk huis'; 'wat een dom argument' tijdens een vergadering. Als ik bij een eerste blik over iets of iemand een oordeel vel, wordt het heel lastig om echt contact te maken. Want ongemerkt (het gaat in een fractie van een seconde) zet ik mezelf daarmee een pad in de korf: er ontstaat een afstand. Voor mijn veertigste vond ik die afstand vaak comfortabel, zowel in een individueel contact als in vergaderingen. Sindsdien heb ik daar meer last van gekregen, en probeer ik er goed op te letten om dat zo weinig mogelijk te laten gebeuren.
In de negendaagse School of the Work van Byron Katie deden we elke ochtend een stille wandeling van een half uur door het dorp waar we verbleven. De instructie was even eenvoudig als uitdagend: neem waar alsof het de eerste keer is. Kijk, ruik, hoor, voel alsof het de eerste keer is.
Deze oefening leerde me meer over hoe onze mind werkt: hij is erop uit om op alles een etiket te plakken (boom, rozengeur, trilboorgeluid, warm). Bovendien doet de mind dat razendsnel. Hoe? Hij bedient zich van enkele vaardigheden die we hebben en die ons jammer genoeg ook de das omdoen. De mind haalt in ons geheugen iets vergelijkbaars op, maakt een link met een gevoel en plakt er dan een woord op. Net na die eerste blik die nog zonder oordeel was. Het kan overigens ook in een andere volgorde: eerst wordt het gevoelsgeheugen getriggerd, dan volgt het cognitieve begrip en tenslotte het woord.
Onze mind komt dus tussen bij elke waarneming, elke blik, geur, geluid tussen en bedient zich daarbij van geheugen en taal.
Als je met iemand of een team ben, ontstaan dus vanzelf beelden over die persoon of dat team. De volgende keer benader je hen zonder dat je het je realiseert vanuit dat beeld. En daardoor mis je een deel van de realiteit. Als je iemand tegenkomt die je de vorige keer mateloos geïrriteerd of geboeid heeft, dan haalt de mind ongemerkt meteen irritatie of bewondering naar boven. Maar dan mis je de kans om gewoon te zien hoe de persoon of het team dan op dat moment zijn. Wat is het is telkens weer oefenen om weer de ander onbevangen te benaderen, zonder je te laten meeslepen door de herinnering (die sowieso komt) of vooroordeel.
Waarnemen alsof het de eerste keer is. Gewoon onbevangen kijken, ruiken, horen, contact maken, in het moment, zonder herinnering (verleden), zonder verwachting (toekomst). Zoals een klein kind dat van nature doet. Zonder tussen te komen, zonder iets te doen. En zo telkens weer een mens die je ontmoet of een vergadering die je voorzit voor de allereerste keer zien en hiermee het contact zo vrij mogelijk starten.
Zou jij beter willen leren hoe jouw mind je in de luren legt? En zou je hiermee ook vrijer contact willen maken? Dan heb ik iets voor je. Lees hier meer over Ontdek je Eigen Frequentie, een leergang op jouw maat waar je van binnenuit leert.
Interesse, maar is er nu plots een oordeel en is er ook wat terughoudendheid? Bel dan voor een vrijblijvende intake.
Welkom!
Filip Lowette +32 475 448719 flow@lowette.be
Comments